Gelegen in de Kaukasus met toppen tot 5000 meter, tussen de Zwarte en Kaspische zee, is de regio van in het prille begin een doorgeefluik voor de veelheid aan volkeren die het land doorkruisen.

Wijnbouw, metaalbewerking en later edelsmeedkunst vormen daarin constanten. De intrede van het christendom markeert een keerpunt, met onder meer de ontwikkeling van het Georgisch schrift. De eigenheid van de cultuur toont zich in de aanwezigheid van Hellenistische, Perzische en Byzantijnse elementen in de beeldcultuur.

Het chronologisch parcours tijdens de tentoonstelling is opgedeeld in zeven hoofdstukken: van de neolithische revolutie, over de Romeinse bezetting, de ingrijpende bekering tot het christendom, invasies van de Arabieren en later de Mongolen en tot slot de annexatie door Rusland.

Eerst wat geschiedenis:

De tentoonstelling legt ook een verrassende link met onze contreien. In 1430 stichtte de Boergondische hertog Filips de Goede (1396-1467) een nieuwe ridderorde waarmee hij alle vooraanstaande edelen uit het Boergondisch rijk rond zich verzamelde. Voor de naam van dit nobele gezelschap – de Orde van het Gulden Vlies- liet de hertog zich inspireren door de Griekse mythe van de Argonauten. Die trokken in een ver verleden naar het legendarische Colchis, aan de oostkust van de Zwarte Zee in het huidige Georgië. Daar moesten ze de gulden vacht of vlies van een wonderbaarlijke, vliegende ram zien te pakken krijgen.

Historici vermoeden dat de mythe gebaseerd is op de Griekse kolonisatie van de Georgische kust, een gebied rijk aan goud en zilver. Veel rivieren bevatten er goudstof en een traditionele techniek bestond er in om schapenhuiden of vliezen vast te maken op de rivierbodem om zo gouddeeltjes op te vangen. In de mist der tijden vonden die met goud vergulde huiden of vliezen hun weg naar een antieke Griekse mythe. Vervolgens ging het Gulden Vlies door de eeuwen heen symbool staan voor zowel koninklijke macht als grote rijkdom. Filips de Goede vond het net daarom een toepasselijke naam voor zijn ridderorde.

Omringd door islamitische grootmachten slaagde Georgië er wonderwel in stand te houden als christelijke natie. Dat blijkt onder meer uit de rijke middeleeuwse architectuur met tal van kerken en kloosters, vaak op adembenemende locaties in de bergen.

Fragment van een reliëf met een inscriptie in het Georgisch.11de eeuw.

De inscriptie is een van de mooiste voorbeelden van het oude Georgische asomtavruli-schrift en vernoemt een zekere Johab en zijn kinderen. Het bevat een smeekbede aan de heilige Joris.

Afbeeldingen werden genomen door Patricia Rijmenants en Annemie Pas.